wtorek, 7 października 2014

"Bal absolwentów" Ruth Newman

Na rynku książkowym znaleźć można całe mnóstwo kryminałów, które dzięki przemyślanej kampanii i hasłom reklamowym zachęcają potencjalnego czytelnika do sięgnięcia właśnie po tą, a nie inną powieść. Nic więc dziwnego, że czytając po raz wtóry na okładce informacje o zakończeniu, które z całą pewnością mnie zaskoczy podchodziłam do tego z dużą dozą nieufności, szczególnie, że Ruth Newman jest autorką mało znaną, a jej „Bal absolwentów” nie doczekał się jak dotąd większego rozgłosu. Zachęcona jednak licznymi pozytywnymi opiniami postanowiłam sięgnąć przy pierwszej nadarzającej się okazji po właśnie tę pozycję.

W Ariel College podczas zimowego balu w jednym z pokoi znaleziono brutalnie zmasakrowane ciało jednej ze studentek. Jest to już trzecia ofiara mordercy zwanego przez media Rzeźnikiem z Cambrige. W przeciwieństwie do poprzednich zdarzeń, na miejscu zbrodni, policjanci oprócz ofiary znajdują dziewczynę pogrążoną w katatonii. Trafia pod skrzydła psychiatry, który będzie musiał wydobyć z jej pamięci historię, która rozegrała się w pokoju, oraz przywołać obraz sprawcy, którego prawdopodobnie wskazać będzie potrafiła wyłącznie ona...

"Bal absolwentów” zaczyna się jak każda inna powieść tego gatunku. Przebitka z miejsca zbrodni, początki dochodzenia. Newman szybko jednak porzuca utarte tory rzucając nas w wir retrospekcji ukazujących wydarzenie z szerszej perspektywy. Rozwiązania zagadki należy szukać w przeszłości z czego doskonale zdaje sobie sprawę psychiatra próbując wyciągnąć z Olivii wspomnienia. To właśnie z jej punktu widzenia oglądamy życie studenckie na Cambrigowskim campusie. Jak w każdej zamkniętej społeczności ludzie nawiązują przyjaźnie, lecz także toczą waśnie. Sytuacja zaognia się gdy dochodzi do pierwszego morderstwa. Za mury Ariel College wkradają się wątpliwości oraz wzajemne podejrzenia.
Fabuła jest tak mocno zakorzeniona w przeszłości, iż bez trudu wypiera teraźniejszość. Jest to zabieg ciekawy i jak dotąd nie spotkany przeze mnie wcześniej. I choć autorce zarzucić można chwilami niezbyt konkretne zaznaczenie czasu i miejsca akcji, czym wprowadza lekki zamęt, zabieg ten skutecznie odwodzi nas od teraźniejszości i ukazuje przebieg wydarzeń etap po etapie.

Trudno pisać o kryminałach nie zagłębiając się w różnego typu spoilery. Czytając książkę miałam jednak wrażenie, iż przez długi czas śledztwo tkwi w miejscu, a całość kręci się wyłącznie wokół jednej postaci – Olivii, która jest kluczem do rozwiązania zagadki. Jej sesje z psychiatrą miały duży potencjał psychologiczny, który nie został jednak w pełni wykorzystany. Dialogi osiągają swój cel, szokują, dają do myślenia, podsuwają wskazówki, brakuje w nich jednak głębi, która sprawiałaby, że byłyby one czymś więcej niż tylko słowami. W dużej mierze może być to wina postaci, których natłok sprawił, że tak naprawdę żadna z nich nie jest charakterystyczna.

Próba wykrycia mordercy jest zazwyczaj pasjonującą rozgrywką pomiędzy czytelnikiem a autorem. Mniej lub bardziej wysublimowane wskazówki kierują nas na dobre tory, żeby po chwili całkowicie nas od nich odwieść. Newman bez trudu lawiruje pomiędzy prawdą, a tym co jedynie ma za nią uchodzić. Snując fabułę, niemalże wyłącznie, wokół dwóch postaci całkiem sprawnie manipulowała naszym tokiem myślenia. I choć niektóre z jej zagrywek, jak na przykład wzywanie ducha, nie były zbyt spójne z całością w ostatecznym rozrachunku dawały niezły efekt.

"Bal absolwentów” zaliczyć można do kryminałów dla trochę starszej młodzieży. Moje spotkanie z powieścią uznać można  za udane szczególnie z powodu nietuzinkowego sposobu prowadzenia narracji. I choć po drodze pojawiło się kilka zgrzytów, nie pozbawiło mnie to przyjemności czytania. Zazwyczaj informacja o zaskakującym zakończeniu okazuje się fikcją, tak jak cała reszta, tym razem Newman stanęła jednak na wysokości zadania i w zakończeniu umieszcza prawdziwą bombę. I jest to chyba największy plus książki. W końcu o to właśnie chodzi w każdym kryminale...

Moja ocena: 4

2 komentarze:

  1. mam tę książkę na liście lektur do przeczytania :) lubię takie klimaty... a że nadal czuje się jako strasz młodzież :P to wierzę, że może to być coś, co mi się spodoba :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Myślę, że mogłaby przypaść mi do gustu :)

    OdpowiedzUsuń

Serdecznie dziękuję za komentarze :D